Bugün aktaracağım konu, yakın bir dostumun anlattıkları ve benim de zaten yakinen şahit olduğum hadisedir. Dostum, önemli bir dava üstlenmişti. Delillere göre, pozitif hukuka göre kazanacağından emindi. Yaklaşık 5.000.000 TL. tutarlı bir dava söz konusuydu. Ancak duruşmalar epeyce uzamıştı. Dostum gelerek, Mahkeme hakimini kastederek “aleyhimize karar verecek” dedi. Dostum çok tecrübeliydi. Hisleri çok kuvvetliydi. Tutanağa giren ifadelerden neredeyse hakimin kanaatini tespit ederdi. Kaybetmek istemiyordu. Bana geldi “hakimin reddi” talebinde bulunacağını söyledi. Ben şaşırdım, gerekçesini sordum. Bir takım gerekçeler, ihsası rey vs. demiş ise de, esas amacı farklıydı. Dava sürecini de uzatmak istiyordu. Bunun üzerine tekrar sordum. Bir süre davayı uzattın, ne değişecek, diye sordum. O zaman “hakim değişebilir” dedi, tayini çıkabilir, belki emekli olur dedi. Gerçekten reddi hakim talebinde bulundu ve talebi bir üst sıralı mahkemece reddedildi. Bu ret kararını da temyiz etti. Neredeyse dosya iki seneden fazla Yargıtay’da kaldı. Dostumun temyiz istemi uygun bulunmadı.

Ama enteresan bir şey oldu, dosya gelmeden mahkemenin hakimi hayatını kaybetti. Buna en çok dostum üzüldü. Vefat olayı ile elbette milyonda bir bile ilgisi yoktu, tesiri yoktu. Ancak üzüldüğü gibi, bırakalım reddi hakime konu olan davayı, tüm davalarımı kaybetseydim, ya da mesleği bıraksaydım da hakim hayatını kaybetmeseydi, cümlesini onun ağzından işittim.

Yeni gelen hakimin kararı dostumun talebi doğrultusundaydı...