T.C.
YARGITAY
18. HUKUK DAİRESİ
E. 1994/9450
K. 1994/12137
T. 13.10.1994
• ORTAK YERLERİN KİRAYA VERİLMESİ ( Yöentim Planında Hüküm Bulunmaması Halinde Uygulanacak Hükümler )
• YÖNETİM PLANINDA DÜZENLENMEYEN HUSUSLAR ( Ortak Yerlerin Kiraya Verilmesi Hakkında Uygulanacak Hükümler )
• HAKİMİN MÜDAHALESİ ( Ortak Yerlerin Kiraya Verilmesi-Kat Mülkiyeti )
634/m.9, 33
ÖZET :Ortak yerlerin kiraya verilmesi konusunda yönetim planında ve Kat Mülkiyeti Kanununda özel bir düzenleme bulunmadığına göre Medeni Kanunun müşterek mülkiyete ait hükümlerinin uyuşmazlığa uygulanması gerekir.
DAVA : Dava dilekçesinde meni müdahale istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Mimari projesinde dava konusu ortak yer garaj olarak ayrılmış ise de kat malikleri kurulunun davacılardan Mehmet Güler’in de vekaleten katıldığı 12.7.1976 tarihli kararı ile belli bir meblağ karşılığında davalıya kiraya verildiği anlaşılmakta olup, dosya içerisinde bulunan 13.3.1980 tarihli tespit raporunda da bu yerin boyutları ve konumu itibari ile garaj olarak kullanılmasının mümkün olmadığı saptanmıştır.
Ortak yerlerin kiraya verilmesi konusunda yönetim planında ve Kat Mülkiyeti Kanununda özel bir düzenleme bulunmadığına göre anılan kanunun 9. maddesi ile 33. maddesinin 1. fıkrası hükmü gereği Medeni Kanunun müşterek mülkiyete ait hükümlerinin uyuşmazlığa uygulanması gerekir.
Garaj olarak kullanılması mümkün olmadığı saptanan bu yerin Medeni Kanunun 624. maddesinin 2. fıkrası hükmündeki pay ve paydaş ekseriyeti ile kiraya verilebileceği dikkate alınarak ve kat malikleri kurulunca alınan kiraya verme kararını Kat Mülkiyeti Kanununun 32. maddesinin 2. fıkrası hükmüne göre tüm kat maliklerini bağlayıcı olduğu gözönünde bulundurularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 13.10.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.