İfa ne demektir?
İfa: Ödeme; yerine getirme; bir işi yapma anlamına gelir.
Hukuk terminolojisinde;
Borc iliskisinin konusu olan edimin, borclu tarafindan alacakliya karsi yerine getirilmesi ve boylece borc iliskisinin sona erdirilmesidir. ifa ile borclu borcundan kurtulmakta, alacakli alacağını almakta ve sonuçta taraflar arasındaki borc ilişkisi de ortadan kalkmaktadir.
ifa, her borc iliskisinin amacidir. ifanin konusu, borcun konusu ile ayni olmalidir.
Borcun bizzat borclu tarafindan ifa edilmesinde alacaklinin bir menfaati bulunmadikca, borclu borcunu sahsen ifa etmek zorunda degildir. (ornek: kirayi oderken ev sahibi icin kimin odediginin bir oneminin olmamasinda, kirayi baskasinin yerine verebilmek)
Eger borcun tamami muaccel olmuşsa, tamaminin ifa edilmesi gerekir; alacakli “kısmi ifayi” kabul etmek zorunda degildir. ancak dilerse kabul eder.
İfanin hukum ifade edebilmesi icin, borclunun yüklendigi (taahhut ettigi) edimini belirlenen “yer” ve “zaman”da yerine getirmesi gerekir. bu 2 kavrama “ifa yeri” ve “ifa zamani” denilmektedir.